... a opozycjoniści byli cichopl(ch)ujkami. Tak dla równowagi.
Jeśli chodzi o szczegóły, to mąż zauważył współczesne złącze kablowe. Mnie chyba gdzieś śmignęło plastikowe okno (kiedyś u Kutza mnie to rozśmieszyło, a był to bodaj film "Zawrócony", kórego akcja dzieje się w czasie stanu wojennego). Stroje też nie były do końca przekonujące, moim skromnym zdaniem.
Gra drugoplanowa mnie powaliła z nóg, natomiast rozczarował nieco pan Żurek. Jego gra wydawała mi się troszkę drętwa i nie do końca naturalna. Ale nie wątpię, że innym może się spodobać, bo to tylko moja subiektywna ocena.

A jak Publicysta i Żurek siedzą w łazience i puszczają wodę. Takie współczesne baterie chyba nie wisiały w tamtych czasach. Ja przynajmniej pamiętam zwykłe kurki ;) Ciuchy też mnie nie przekonały.

mnie powaliły lampy z Ikei w mieszkaniu aktorki, szczególnie ta wielka papierowa wisząca pod sufitem, mała dbałość o szczegóły, no i wiele uproszczeń i niedokończonych wątków, które wymagałyby wyjaśnienia, 5/10.

uderyło mnie dokładnie to samo :) niemniej jednak film mi się dosyć podobał...budzi trochę do myślenia - fajny pomysł... :) u mnie 7/10 (dobry)

Żurek niestety rozczarował bardzo, ale chyba potrzeba mu jeszcze wielu lat pracy w filmie, by zaczął naprawdę grać, wcielać się i żyć rolą a nie tylko recytować linijki dialogowe scenariusza. Rozmowa z ojcem (Gajos) to jakby dwa bieguny! Genialny Gajos w epizocie daje popis tak wysokiej klasy, że patrzy się na niego z otwartą gębą... Żurek niestety tylko w tym filmie JEST. Przykro mi to pisać, bo nic do chłopaka nie mam i życzę mu jak najlepiej. Ale ani w "Małej Moskwie" ani tu nie przekonał mnie zupełnie. Tak na marginesie, według mnie znakomicie mógłby zagrać Kamila inny młody aktor - Antek Pawlicki. Ma w sobie coś takiego, jakiś rodzaj drapieżności wobec życia, że byłby o wiele bardziej przekonujący, jako młody desperat chcący zostać sławnym pisarzem za wszelką cenę - patrz epizod w "Katyniu"...

Realia roku 1980-81 to ja znam doskonale i pamiętam jak "tamten" świat wyglądał. Był o wiele mniej kolorowy (ubrania, mieszkania, klatki schodowe, domy), niż w tym filmie. Detale rzeczywiście psują czasem efekt - łazienka z nowoczesnymi bateriami, czy inne drobiazgi - na przykład gazeta "Trybuna Ludu" jaką trzyma Bożena Dykiel - pożółkła to ona była po latach, a kupowana w kiosku była jednak biała :-)

I tak właśnie ten film wyglądał... Śmiało można go nazwać mistrzostwem drugiego planu, Żurek trochę transparentny, niby jest, przemyka między scenami, chyba że tak miała wyglądać jego rola - niezdecydowanego życiem kolesia, który na siłę samorealizuje własne wybujałe ego. I w kontraście Gajos - arcymistrz, nawet gdyby grał w tym filmie lampę (np. tą z Ikei :) ), to wypadł by lepiej niż główny bohater. Szyc wyróżniał się na tle pozostałych aktorów, Pszoniak idealnie przedstawia sobą motto: W tym szaleństwie jest metoda.

I faktycznie gdyby nie te wszystkie niuanse, wpadki kostiumowo-scenograficzne, czy to przypadkowe,czy też z zamysłu, historia zyskałaby większą wiarygodność. Choć opowieść była jak koło na szczycie góry, miało energię potencjalną, a nie kinetyczną - wystarczyło grą aktorską, scenografią pchnąć je ze szczytu, by uderzyło z impetem w widza, czego nie doczekałem, to na końcu filmu, rękopis "Złodziej słów", miło mnie zaskoczył i trochę podbudował wrażenie miałkości.

Mimo wszystko daję 7/10, bo na polskim rynku filmowym to w miarę mocna pozycja.

Zgadzam się, co do Antoniego Pawlickiego. W przeciwieństwie do Żurka (lubię, ale jednak długa droga przed nim) Pawlicki potrafi tak zagrać, że oka od niego nie można oderwać. Uzupełniam sobie jego filmografie i jeszcze mnie nie rozczarował.

kiosk Relay po zajechaniu na dworzec Gdańsk Główny też był sporym nieporozumieniem ;)

A wino "Kadarka" w tych czasach było? Nie pamiętam, bo wtedy nie piłam, ale teraz dokładnie takie kupuję :)

Do tego jeszcze napis wyjscie ewakuacyjne z jednej scen, oczywiscie plakietka nowa, fluorescencyjna, plastikowa :) kolor scian tez jakis dziwny fioletowy i te zalamania sufitu w kamienicy, troche dziwne. Plus badyle dekoracyjne, kto wtedy tak dekorowal? A i jeszcze w gabinecie klamka i drzwi zupelnie nowe byly. :) i reklama na dworcu mignela jakis bilbord, strasznie od niechcenia to wszystko zrobione.

Może trochę, ale nie przeginajcie z tą krytyką. Czepiacie się szczegółów. Praktycznie w każdym filmie można znaleźć takie niuanse, kwestia dobrej fabuły i akcji, która pozwala nie zwracać na to uwagi.
Film niezły, jak na współczesny, polski to nawet dobry. Ode mnie 6,5

ogólnie: dramat!
(i nie chodzi mi tu o gatunek filmu)

Wielkie rozczarowanie. Płaskie, banalne postaci, niektóre uratowane świetnym aktorstwem (Gajos, częściowo Pszoniak, ale on jakby wykonywał w tym filmie autonomiczną etiudkę), fabuła chaotyczna pełna niekonsekwencji, oparta na bardzo stereotypowych sytuacjach. Trochę to - w pomyśle - podobne do "Polowania na muchy", który uważam za najgorszy film Wajdy, ale w ogóle nieśmieszne, nudne. Morgenstern - niestety - nie był nigdy wybitnym reżyserem, ale gdyby miał świetny scenariusz na pewno mógłby go sprawnie wyreżyserować. Ale tego zabrakło. Szkoda, że taki zakalec okazał się jego ostatnim dziełem...