Film oceniam na 4/10 czyli wg. skali Filmwebu na "ujdzie" (czyli dla mnie, można obejrzeć, nawet można sie nieźle bawić, ale nie oczekujcie po tym filmie niczego).

Minusy:
- nudziłem się
- bohaterka specjalistka z dziedziny psychologii i psychiatrii od początku w trybie histerii była dla mnie mało realna (jak chcieli pozostać przy zawodach medycznych lepszą opcją byłaby np. pielęgniarka, chirurg czy też patolog, z czego w przypadku ostatniego można by było zawiązać bardzo szybko i sprawnie fabułę) - nie powinna pracować w zawodzie póki sobie sama nie poradzi z własnymi demonami
- każdy z bohaterów był mi zupełnie obojętny
- mam wrażenie że postawiono na bohaterkę o zawodzie psychologicznym tylko dlatego, aby otworzyć sobie drogę do motywu gdzie oglądający od samego początku do samego końca filmu nie będzie wiedział co jest prawdą, a co wyobraźnią - ale to po prostu nie wyszło, wszystko jest w 100% klarowne i nie da się pomylić
- motyw matki bohaterki też nie do końca wiem po co - znaczy sie, zakładam, że do wyżej opisanego tematu, ale dla mnie to po prostu nie działa

Na plus:
- całkiem udane jump scary
- bardzo ciekawa akcja marketingowa, która do Polski nie dotarła. Niestety miała też zbyt małą skalę nawet w USA, a szkoda, bo mogła być mocno wiralowa.
- dość dobry pomysł na "przeciwnika"
- to jak wyglądają same uśmiechy
- prezent
- scena pierwszego pierwszy uśmiechu (ale dokładnie od momentu pojawienia się go do otwarcia się drzwi) - ta scena łączyła w sobie wiele elementów w tym strach, paranoję i nieprzyjemność obcowania z bólem